De laatste keer dat ik iets van mij liet horen op mijn blog, is bijna twee weken geleden. Een heel feestelijke blogpost, want het ging over dat ik volledig kankervrij ben. Ik mocht in complete remissie. Het duurde een paar dagen, maar toen merkte ik pas echt hoeveel behoefte ik had aan ontspannen. Tijdens mijn ziekteproces dacht ik dat het allemaal best goed ging. En dat ging het ook. Toch had ik onbewust heel veel stress.
Remissie
Wat ik in mijn vorige blogpost vertelde, is dat het heel gek is om ineens in complete remissie te gaan. Ik leefde vanaf eind december van ziekenhuisafspraak naar ziekenhuisafspraak. En opeens moet ik het allemaal zelf weer uitzoeken. Een normaal ritme krijgen zonder hulp. Gelukkig niet helemaal zonder hulp, want ik heb al een paar maanden een psychologe met wie ik fijne gesprekken heb. Ik heb in een Facebookgroep voor lotgenoten wat verhalen gelezen over hoe mensen hun herstelperiode ervaren. Sommigen geven aan minstens een jaar nodig te hebben om volledig te reïntegreren, terwijl anderen binnen no-time weer volledig aan de slag gingen. Nu heb ik natuurlijk mijn nieuwe uitdaging vanaf komend schooljaar. Dit zorgt ervoor dat ik momenteel echt even vakantie heb en pas vanaf september weer aan de slag moet.
Ontspannen
Ik wist niet hoe zeer ik toe was aan vakantie, maar ik kan je vertellen dat ik mezelf er helemaal aan over geef. 1 juli fietste ik met mijn vriend naar Bergen op Zoom om daar lekker uit eten te gaan. Na het eten liepen we naar het huis van de nicht van mijn vriend om nog wat gezellig met haar en haar vriend te drinken. En dat weekend nam mijn moeder mij mee op weekendje weg. We reden naar het Brabantse dorp Mill en waren de gehele zaterdag te vinden in de sauna. In de ochtend hadden we een massage. Ietwat duizelig verliet ik na de massage de massageruimte. Ik denk dat een deel van de stress letterlijk mijn lichaam verliet. Daarna ging ik van sauna naar sauna. Tussendoor lunchten we wat in het restaurant en in de avond genoten we van een heerlijke maaltijd.
Ook hadden we een bad op de hotelkamer, waar ik die vrijdag uitgebreid gebruik van maakte. Het was een heerlijk weekend waar ik echt tot rust kwam. Zondag reden we naar mijn oma, want mijn moeder had haar auto geleend. Die ochtend pakten mijn vriend en een vriend van hem de tuin van mijn oma grondig aan, zodat het er weer groot en opgeruimd uitzag. Heel lief van ze. Na een wat latere lunch, vertrokken mijn vriend en ik naar huis om in de avond lekker te barbecueën met vrienden ter ere van mijn remissie.
Reisje
Mijn vriend en ik wilden graag deze zomer op vakantie. Ik wilde alleen pas boeken na mijn uitslag. Stel dat ik nog wat behandelingen nodig had, dan moesten we daar wel rekening mee houden. Gelukkig is dat niet zo, waardoor mijn vriend en ik eens rustig konden kijken naar een leuke bestemming. Eerst keken we naar Zeeland en de Waddeneilanden. Toen bedacht mijn vriend dat Luxemburg ook een goede optie was. Uiteindelijk hebben we voor augustus een midweek in Trier (Duitsland) geboekt. Dit is blijkbaar een heel leuke stad. Ik wist het niet, maar ik ben er al twee keer geweest werd mij verteld door mijn moeder en mijn oma. Misschien dat ik de stad weer herken als ik er ben. Bovendien ligt Trier vlakbij Luxemburg, zodat we dat land ook kunnen bezoeken.
Uiteraard houden we alle maatregelen in de gaten en als het moet, kunnen we tot twee dagen van tevoren gratis annuleren. We gaan er met de auto naartoe, want het is nog geen vier uur rijden. Een vliegvakantie durf ik dit jaar niet te maken. Ik mag dan wel in complete remissie zijn, maar ik ben nog steeds een risicogeval. Maar ik zou het eigenlijk ook niet aandurven als ik volledig gezond was. Vliegen komt wel weer. Een autovakantie is ook hartstikke leuk.
Herstel
In bloggen had ik even geen zin. Ondanks dat ik schrijven vaak wel ontspannend vind, wilde ik mijn tijd even niet kwijt aan bloggen. Ik heb natuurlijk ook de afgelopen periode veel geschreven over mijn ziekte. Daar had ik een pauze van nodig. Een korte vakantie. Toch lijkt het mij interessant om, naast andere blogposts, te blijven schrijven over de ziekte. Alleen dan niet meer vanuit het perspectief van een ziek persoon, maar vanuit het perspectief van iemand in remissie. Ik lees namelijk weinig over de periode na kanker. Vaak houdt een verhaal (online) op als iemand in remissie gaat. Terwijl het mij wel leuk lijkt om ook te vertellen over deze periode. Nu begint het echte herstel. Het opbouwen van mijn conditie, maar ook het verdergaan met leven. En dat vind ik zeker het delen waard. Daarom zal ik af en toe een blogpost schrijven over mijn remissie. Al is het maar voor mezelf om het later terug te kunnen lezen.
Heel begrijpelijk dat je veel rust en ontspanning nodig had en hebt. Misschien heb je niet veel ondernomen de laatste maanden, maar je lichaam en je hoofd hebben natuurlijk wel overuren gedraaid. Ik wens je dus een mooie zomer vol rust. O, en Trier is inderdaad mooi en Luxemburg vanuit daar prima aan te rijden. Zeker doen dus;).
Ik kan me goed voorstellen dat je toe was aan rust. Ik merk vaak pas hoe veel stress ik had als de stress wegvalt. Hopelijk wordt het weer ook snel een beetje zomers en dat je echt kan genieten van de zomer!
Inderdaad begrijpelijk dat je toe was aan rust! Vaak ben je onbewust toch gestrest of gespannen en komt dat ineens op je af. Het is ook niet niets wat je de laatste maanden hebt meegemaakt. Ik wens je heel veel plezier in Trier en Luxemburg, het is daar echt heel mooi! Mijn vriend en ik zijn een aantal keer wezen kamperen bij Trier, je rijdt inderdaad zo naar Luxemburg. Kasteel Vianden is een leuke tip om te bezoeken in Luxemburg!
Inderdaad heel interessant om er verder over te lezen! Mooie plannen heb je gemaakt 🙂
Heel begrijpelijk dat je even tot rust moet komen.. je moet jezelf lichamelijk weer compleet opladen. Je lichaam zal wel compleet leeg en op zijn geweest. Maar wat ben je sterk geweest en kijk waar je nu bent!! Topper!! Nu genieten van alle liefde en knuffels en het belangrijkste, van het leven <3
Heel logisch dat je een rust toe was. Inderdaad merk je vaak was als iets achter de rug is hoeveel stress het heeft gegeven. Wat een heerlijk vooruitzicht om in augustus op vakantie te gaan. Vliegen durf ik zelfs gezond niet aan, dus kan goed begrijpen dat je dat niet gaat doen.
Wat goed dat je over kanker wil blijven schrijven, juist omdat er zo weinig te lezen is over de tijd in remissie. Net als jij zullen er vele anderen zijn die de draad van hun leven van vóór de kanker weer op moeten pakken. Door jouw fijne schrijfstijl en open en eerlijke houding denk ik dat je een grote steun voor anderen kan zijn. Maar nu eerst tijd voor jezelf!!
Mooi om te lezen, en mooi dat je erover wil blijven schrijven ♥ Trier is idd erg mooi, geniet ervan!
Fijn dat je even goed je rust hebt kunnen pakken en tijd hebt kunnen doorbrengen met vrienden en familie. Geniet van de vakantie die komen gaat!