Oh oh oh. Mag ik even zielig doen? Ik vind van wel. Vertelde ik vorige week nog over mijn zeldzame bijwerking en een nieuw behandelplan, heb ik nu weer wat om over te bloggen. Gisteren stond mijn derde chemo op de planning. Ik begaf mij naar de OK, waar ze mij tegenwoordig altijd voorzien van een infuus. Prikken gaat bij mij namelijk niet van een leien dakje.
Kleine ramp
Ik kom sinds ik ziek ben veel in aanraking met naalden. Binnenkort zal ik een blogpost over mijn naaldenfobie schrijven. Infusen, bloedprikken, vingerprikken, tatoeageprikjes; ik heb het allemaal al gehad. Begin januari kreeg ik mijn eerste chemokuur. De dag dat de verpleegkundigen op die afdeling kennismaakten met mij en mijn fobie. Na drie keer misprikken mocht ik naar de OK, waar het infuus in een keer in mijn hand werd geprikt. Voor de tweede chemo ging ik direct naar de OK, waar het prikken weer lukte.
CT-scan
Toen kwam de zeldzame bijwerking naar voren. Ik moest wachten op de overleggen die mijn hematoloog voerde met onder andere het Erasmus MC en collega-hematologen. Ondertussen kreeg ik een CT-scan. Zo kon het radiologiecentrum alvast een masker voor eventuele bestralingen maken. Ook werd er uit die scans duidelijk hoe en of mijn kanker was gekrompen (wat ook was, gelukkig). Helaas had ik weer een infuus nodig. Ik mocht naar de OK. De eerste keer prikten de artsen in mijn hand. Het infuus zat niet en ik had een heel pijnlijke hand met vochtophoping. Een anesthesist* werd geroepen. Hij probeerde het infuus in mijn elleboogholte te zetten. Mis. Het lukte hem de derde keer wel om het infuus halverwege mijn rechter onderarm te zetten, met behulp van een echo. Drie keer scheepsrecht zal ik maar zeggen.
Derde chemo
Goed, gisteren was het eindelijk tijd voor mijn derde chemo. Na een paar weken moeten wachten, was ik daar wel klaar voor. Ik had er geen zin in, maar die chemo’s krijg ik toch. Dan kan ik er beter het beste van maken. Om half een ’s middags meldde ik mij samen met mijn moeder op de dagafdeling van de oncologie. Ik mocht in een rolstoel naar de OK waar al aardige medewerkers stonden te wachten. Een verpleegkundige herkende mij van die dag van de CT-scan en haalde een bed voor me. Ik viel de vorige keer namelijk bijna flauw. Daar lag ik dan op een bed. Een mannelijke verpleegkundige zei dat hij een goede ader zag lopen. Hij wilde proberen het infuus te zetten, maar mijn angst zat alweer erg hoog. Er werd een anesthesist gehaald.
Mis, mis, mis
Ze probeerde het infuus twee keer in mijn elleboogholte te zetten. Het ging beide keren helaas mis. Ik kreeg een raketijsje (mijn favoriet!) om even bij te komen. Na suggestie van mijn moeder, wilde de anesthesist op mijn rechtervoet proberen het infuus aan te brengen. Wat deed dit een pijn. En, niet meer echt iets om van op te kijken, het lukte niet. Mijn aderen liggen erg verstopt. Tel daarbij mijn angst bij op en het feit dat chemokuren blijkbaar ook de aderen aanpassen om te kunnen begrijpen hoe moeilijk ik dus te prikken ben.
Port-a-Cath?
In de blogpost over mijn eerste chemokuur wijdde ik hier al een alinea aan. Verpleegkundigen op de dagafdeling van de oncologie vertelden mij over een Port-a-Cath (PAC). Nou, mij niet gezien! Ik wilde ab-so-luut niet met een apparaatje in mijn lichaam lopen. Bovendien moeten artsen elke keer dat ze bij die PAC willen komen toch nog met een naald door mijn huid. Dat zag ik niet zitten. Gisteren vertelde de mannelijke verpleegkundige, in wiens had ik elke keer hard mocht knijpen terwijl ik wat schold toen ik werd geprikt, over een PICC-lijn. Een infuus dat in een ader van mijn bovenarm kan worden geplaatst. Met een roesje word ik dan gebracht, zodat ik niks meemaak van de ingreep.
Vooruit dan…
Ondanks mijn angst voor vreemde voorwerpen in mijn lichaam, zoals infusen, blijf ik wel altijd rationeel nadenken. Na flink al mijn tranen eruit te hebben gehuild, ging ik akkoord met een PICC-lijn. Er werd direct overlegd door de anesthesist. Ik had al gegeten en blijkbaar moet ik voor deze ingreep nuchter zijn. Onder voorbehoud krijg ik vanmiddag om 14.30 de ingreep. Om twee uur meld ik mij bij de oncologie-afdeling waar ik na alles ook zal mogen bijkomen. Ik mag om zes uur ’s ochtends heel licht wat ontbijten en tot twaalf uur water en thee drinken. Wat hoop ik dat het plaatsen van deze PICC-lijn goed gaat. Via deze lijn kunnen mijn chemokuren voortaan worden toegediend, kan er bloed getapt worden voor bloedonderzoeken en kunnen vloeistoffen voor scans worden ingespoten.
Wat vind ik het spannend. De artsen kunnen niet beloven dat het plaatsen van dit infuus bij mij goed zal gaan. Toch ga ik gewoon van het beste uit. Ik heb vrij weinig keus. Fingers crossed… Daar ga ik!
PS. Als de PICC-lijn vandaag is geplaatst, heb ik vrijdag nog mijn derde chemo.
Wat hoop ik voor je dat dit goed gaat, na zoveel tegenslag verdien je dat wel!
Auteur
Dankjewel! Ik hoop het ook heel erg.
Het is jammer dat een PICC vaak wordt geplaatst wanneer prikken niet meer gaat…. al die ellende en beschadigde vaten kunnen worden voorkomen door direct een PICC te plaatsen….. je aderen kun je later nog eens hard nodig hebben. Een PICC plaats je bij behandeling met medicijnen meg een lasg of hoog Ph of osmolariteit. Bespreek dit met je behandelend specialist.
Balen, balen, balen. Ik ben wel blij voor je dat er nu gezocht is naar een andere oplossing. Sterkte vandaag en de komende dagen en ik hoop echt dat ’t allemaal lukt!
Auteur
Dankjewel! Hopen dat deze oplossing lukt, want het zou een heleboel gedoe wegnemen.
Heel veel succes en sterkte Marloes (ook voor mama)!! 🍀🙏
Auteur
Dankjewel, lieve Gien 🤗
Ooo, wat balen! Echt stom dat het zo tegenzit. Hopelijk gaat met de PICC-lijn straks alles goed.
Auteur
Ja, het zit wel even een paar keer flink tegen! Vind wel dat ik het verdiend heb dat het zetten van die PICC-lijn goed gaat.
och wat moet je toch veel meemaken, ik word er gewoon naar van als ik dit lees. heel veel sterkte.. <3
Wat krijg jij het voor de kiezen, Marloes! Maar je blijft er moedig voor gaan . Respect!!
Lieve groet
Wat naar dat dit dan ook weer niet soepel gaat! Heel veel succes zo met het plaatsen, hopelijk gaat het goed en heb je er vanaf dan ‘profijt’ van!
Ooh ik krijg rillingen van al dat geprik. Ben ook geen held daarmee dus snap hoe eng en pijnlijk het allemaal is! Hoop dat het gelukt is met die PICC-lijn!
Wat ontzettend rot dat het prikken zoveel moeite kost. Hopelijk is het gelukt met de PICC pijn en kun je nu vooruit kijken naar je volgende chemo. Sterkte meis, ik denk aan je!
Ik hoop dat het gelukt is! En natuurlijk mag je zielig doen! Vind dat ieder mens recht heeft op af en toe zielig doen, dus jij helemaal 😉 Verder vind ik je echt een topper! Heb zo veel respect voor je, hoe je hiermee omgaat!
Ik hoop dat er goed is gelukt! Dat gun ik je zo!!
Wat rot, ik hoop van harte dat het gelukt is en het hierdoor in het vervolg allemaal een stuk soepeler verloopt. Je krijgt heel wat voor je kiezen maar in al je verhalen klinkt zoveel dapperheid door.
Veel sterkte, ik heb over beide opties goede dingen gehoord. Hoop echt dat je nu van die prikellende af bent, het is allemaal al waardeloos genoeg.