Oh, wat was ik zenuwachtig donderdag 27 juni. Het viel met de spanning mee tot twee uur voor het gesprek plaatsvond. Ik werd heel misselijk en het zweet brak aan alle kanten uit. Natuurlijk deels door de hete temperatuur, maar grotendeels door de zenuwen. Ik verwachtte niks geks, maar kanker doet soms gekke dingen. Om 15.15 (eigenlijk vijf minuten later door uitloop) werden mijn vriend en ik geroepen door de hematoloog. Op naar de uitslag van het levensexamen, oftewel de belangrijke PET-scan.
Inbellen
Op de dag van de PET-scan vroeg ik aan een secretaresse van het oncologie centrum hoeveel mensen ik mee mocht nemen naar de uitslag. Normaal gesproken maakt dat weinig uit. Door het virus is de limiet helaas één persoon. Dat betekende dat ik alleen mijn vriend mee kon nemen naar het gesprek. Gelukkig was het prima als ik mijn moeder inbelde tijdens het gesprek. Zij wilde uiteraard heel graag weten wat de uitslag was. Eenmaal in de kamer van het gesprek belde ik dus direct mijn moeder en ik zette haar op de luidspreker.
Scan
“Het is jammer dat u hier niet bent, anders had u deze mooie scan kunnen zien,” zei mijn hematoloog. Ze draaide haar computerbeeldscherm en we zagen twee scans van mijn lichaam. De linkerscan was helemaal vlekvrij en de rechterscan zat vol zwarte plekken. Ik hoopte vurig dat mijn huidige lichaam aan de linkerkant te zien was en niet dat het een soort ‘before-after’ volgorde was. Toen kwamen de verlossende woorden. “De kanker is helemaal weg.” Jeetje mina. Wauw. Dat was alles wat ik wenste en meer. Een betere uitslag kon ik niet krijgen. Dit betekende dat ik vanaf nu in volledige remissie ga. En dat houdt in: het eerste jaar elke drie maanden bloed laten prikken om te kijken of het goed gaat.
Verder blijft mijn Port-a-Cath (PAC) wel een jaar zitten voor de zekerheid. In het eerste jaar is de kans op terugkeer van de kanker het grootst, dus dan is zo’n makkelijke aansluiting op aderen wel handig. De PAC wordt voortaan elke zes weken in het ziekenhuis doorgespoten. Ondanks dat ik er soms een beetje last van heb, vooral na het doorspuiten, neem ik het helemaal voor lief. Ik heb liever af en toe wat last van de PAC dan dat ze mij weer helemaal lekprikken als ze een ader nodig hebben.
Verder leven
Ik vind het wel een beetje gek nu. De behandelingen zijn over, maar mijn lichaam moet nog echt herstellen. Dit moet je zelf een beetje uitzoeken. Vanuit het ziekenhuis wordt er geen hulp aangeboden. Gelukkig heb ik een fijne fysiotherapeut bij wie ik wekelijks langsga en een aardige psychologe met wie ik soms praat. Het ene moment denk ik dat ik weer alles kan met zo’n positieve uitslag, maar ik realiseer me ook dat het echte herstel nu pas goed kan beginnen. In september begint mijn schakeljaar pas. Tot die tijd wil ik vooral aan mezelf werken. Langzaam beginnen met hardlopen, echt tot rust komen, lekker genieten van de vrije dagen en samen met mijn vriend een paar dagen weg. Volgende week hebben we een etentje gepland staan om de uitslag te vieren.
Tuurlijk, ik zit al een half jaar thuis. Ik heb genoeg kunnen genieten van mijn vrije dagen, maar het is anders als je geen behandelingen meer op de planning hebt staan. De onzekerheid van de kanker is weg en ik hoop dat deze rotziekte weg blijft. Ik moet zeggen dat ik er best wat van heb geleerd. Het leven waardeer ik nog meer en ik heb een heleboel geleerd over dingen die met biologie te maken hebben. Wat lymfeklieren zijn weet ik nu bijvoorbeeld. Al zullen er nog genoeg dingen zijn die met lymfeklierkanker te maken hebben waar ik niks van snap. Ik hoef ook niet alles te weten. Ik ben kankerervaringsdeskundige en dat vind ik voorlopig wel genoeg.
Ik ben zo zo opgelucht voor je! Ik kijk uit naar al je nieuwe avonturen en bedankt dat je dit allemaal van zo dichtbij hebt gedeeld! Je voelde heel dichtbij ookal kennen we elkaar alleen digitaal <3
Zó fijn! En heel logisch natuurlijk dat de dagen die nu komen anders voelen dan de dagen die je al thuis geweest bent. Wát een verschil zeg, die twee scans. Echt topnieuws! Ik wens je een prachtige zomer!
Op een goed herstel Marloes, en hopelijk ook heel veel genieten van je vrije dagen nu! Een vrije dag zonder kanker voelt ongetwijfeld heel anders dan een dag met.
Geweldig meis, wát een heerlijk nieuws! Ik wens jou, je vriend en je moeder een fantastische zomer! 👊🏻😘
Ooooh lieve Marloes ik ben zò blij voor je én trots! You did it girl💖! Geniet van je komende vrije tijd én je opleiding straks; be proud!
Wat een opluchting. Nu alle goeds gewenst voor je herstel. Met een zonnige blik de toekomst tegemoet.
Ik volgde je niet, maar door doorklikken onder andere blogs kwam ik hier terecht. Ik ben zo blij voor je! Prachtig nieuws, waar geen enkel ander nieuwtje tegenop kan!
En nu genieten!
Zooooo fijn! En nu lekker genieten en bijkomen van deze maffe en zware periode. Hopelijk komt die stomme kanker nooit meer terug.
Heerlijk nieuws voor jou en ook voor de rest van je familie! Geniet ervan 🤩
Wat een opluchting, alhoewel ik je niet echt ken heb ik op afstand toch heel erg met je meegeleefd via je blog. Een beter begin van de zomer kon je haast niet krijgen! Hopelijk gaat het herstel voorspoedig en kan je snel weer alles doen wat je doen wilt!
Ik heb van afstand met je meegeleefd. Wat een fijn nieuws<3
Ohhh gefeliciteeeeeeeeeerd Marloes. Ben zo blij voor je! Zei het al op Instagram maar ook even hier. Ga lekker genieten en bouw het inderdaad lekker rustig op. Wauw, ik vind het toch zo knap hoe je het allemaal maar gedaan hebt. En toch positief gebleven, blijven bloggen en erop uit gegaan…weet je dat niet iedereen dat kan?! 💪🏼💪🏼💪🏼 En bij die foto’s van je PET scan werd ik emo, zo mooi dat verschil. You rock! Fijne zomer xxx
Ik was zo opgelucht toen ik het nieuws las op je Instagram. Ik vind het ook zo knap hoe je ermee om bent gegaan. Hopelijk kun je nu van je vrije dagen genieten en ga je een goed herstel tegemoet.
Ik vind het heel bijzonder dat we nu allemaal getuige moge zijn van dit mooie nieuws! Ik heb een vriendin die dezelfde ziekte had dus ik leefde heel erg met je mee. Hopelijk gaat het herstel vlot en kan je wat van je vrije dagen genieten.
Wat een geweldig nieuws! Dat moet een enorme opluchting geweest zijn. Ik wens je het aller- allerbeste!
Wauw, Marloes, ik heb je artikel met een enorme glimlach gelezen! Wat een geweldig nieuws en ook wat een opluchting na deze hectische maanden! Ik vind het zo intens knap hoe je je door deze hele periode heen hebt gevochten. Lijkt me niet niks om met die onzekerheid om te gaan, inclusief alles wat er aan en met je lichaam wordt gedaan natuurlijk tijdens het proces.
Ik kan me voorstellen dat het dubbel voelt. Je hebt niet meteen je oude leven terug. Dat kost tijd, net als het herstel. Maar dit fijne nieuws is wel de eerste stap daarnaartoe. Heel heel veel geluk toegewenst en natuurlijk een voorspoedig herstel! <3 Ik duim met je mee dat die stomme K-ziekte zich nu voor altijd voor gezien houdt.
Geniet aub de komende tijd extra van je leven. EN je zit niet al 6 maanden thuis, je bent ziek geweest. Pak op jouw tempo je leven weer op dat is het belangrijkste.
Zo goed!! Ik duim alvast voor een heel vlot herstel 🙂 Geniet van je vrije dagen!
Las dit fantastische nieuws al op Instagram, maar krijg toch opnieuw kippenvel door je mooie woorden. Alle goeds toegewenst voor een goed herstel en hopelijk lukt het te genieten van je vrije dagen nu. 🙂
Ik zag het al op Instagram, maar nogmaals gefeliciteerd!! Dit is echt echt geweldig nieuws! Ik hoop dat je een spoedig herstel zal hebben en geniet!!!
Ik had het ook al op Instagram gezien, maar ben nog steeds zo opgelucht en ongelofelijk blij voor je! <3
Eigenlijk kom ik toevallig op je blog terecht en dan lees ik meteen dit mooie nieuws. Het moet een heftige tijd voor je zijn geweest. Heel veel sterkte met het herstel. Best gek eigenlijk hè, dat je daar dan verder helemaal niet meer in wordt begeleid.