Komende week is best spannend voor mij

Bijna vijf lang kon ik bijkomen van mijn (hopelijk) laatste chemokuur. Ik noem het zelf vakantie hebben van het ziekenhuis. Qua conditie ga ik goed vooruit. Ik fiets wekelijks en wandel elke week minstens twee keer een uur. O ja, op woensdag sport ik ook nog onder begeleiding van mijn fysio. Helaas verloor ik mijn haar weer en ik merk dat ik het haar nogmaals met de tondeuse van mijn hoofd moet halen. Hier en daar zitten er kale plekken. Maar over het algemeen gaat het best goed.

Scan

Veel ben ik er nog niet mee bezig: de scan van morgen. Toch lig ik soms wakker. Ik wil zo graag weer gezond zijn en echt kunnen beginnen aan mijn herstel. Op Instagram vertelde ik dat het voelt alsof ik opnieuw eindexamen doe. Morgen moet ik om kwart voor elf bloed laten prikken. Dan kan ik om elf uur naar het oncologie centrum om mijn Port-A-Cath aan te laten prikken. Vervolgens moet ik met dat infuus het hele ziekenhuis door. En om tien over half twaalf volgt mijn afspraak voor de PET-scan. Duimen dat mijn vriend niet uit het ziekenhuis wordt weggestuurd, zodat ik niet helemaal alleen van de ene kant naar de andere kant hoef. Ik weet nog wel zo’n scan gaat, aangezien ik al eerder een PET-scan heb gehad.

Allereerst wordt er radioactieve vloeistof in mijn lichaam gespoten die een uur moet inwerken. Tijdens dat uur zit ik alleen in een kamertje. Ik moet heel stil zitten en mag niet praten. Dat laatste lukt best goed aangezien ik op dat moment geen gesprekspartner heb. Daarna ga ik een aantal keer door (de volgens mij heel dure) scanner.

Uitslag

Donderdag om kwart over drie heb ik mijn uitslag. Mijn vriend gaat in ieder geval mee. Morgen vraag ik ook of mijn moeder mee mag naar het gesprek en anders bel ik haar op, zodat ze toch deel kan zijn van de uitslag. Momenteel ben ik heel positief. Ik voel me goed en ik denk dat er niks geks uit de scan zal komen. Toch blijf ik realistisch. Er is natuurlijk een kans dat ik nog meer behandeld moet worden. Maar zolang ik geen reden heb voor paniek, blijft ik mijn positieve zelf.

Afleiding

Ik denk dat de stress om de uitslag na de scan komt. Er zit zo’n 49 uur tussen de scan en de uitslag. Op woensdag sport ik altijd, dus dan heb ik in ieder geval wat afleiding. En dinsdag en donderdag heeft mijn vriend vrij van zijn werk. Misschien dat we ergens gaan lunchen of nog een fietstocht maken. En als het echt niet gaat wat betreft spanning, kan ik altijd nog gaan Simsen. Eenmaal bezig met dat computerspel vliegt de tijd voorbij. Wanneer ik wat laat weten over mijn uitslag, hangt, tsja, van de uitslag af. Stel dat het slecht nieuws is dan heb ik waarschijnlijk een paar dagen de tijd nodig om daar van bij te komen. Mocht het goed nieuws zijn, dan verwacht ik er snel iets over te schrijven. Ik weet ook dat jullie dat volkomen begrijpen.

Vandaag mag ik helaas niks intensiefs doen. Er staat een afwas op mij te wachten en daarna ga ik lekker de hele dag op de bank zitten lezen. Misschien maak ik er ook wel een spadag van. Gezichtsmasker op, kopje thee erbij, tijdschrift op schoot. Dat klinkt als een prima voorbereiding op de komende dagen.