Wat gaat een jaar toch snel. Vandaag is het een jaar geleden dat het allemaal begon. Dat wat allemaal begon? De mallemolen van kanker. Ik weet nog dat ik een jaar geleden heel enthousiast was overdag. In de avond gingen mijn vriend en ik samen met wat vrienden uit en ik had er enorm veel zin in. We gingen naar een feest met thema ‘fout’ en ik had een super leuke foute sportoutfit om aan te trekken. Nooit gedacht hoe de rest van de dagen en maanden voor mij zouden veranderen door pijn die ik die nacht kreeg.
Terugblik
De lezers die mij al langer volgen weten dit waarschijnlijk al, maar ik vertel het toch eventjes kort. Na het uitgaan kropen mijn vriend en ik lekker in bed om te slapen. Hij vertrok al na een paar seconden naar dromenland, ik niet. Ineens voelde ik zo’n enorme pijn aan de linkerkant van mijn nek en bij mijn linker sleutelbeen. Uiteindelijk resulteerde dit in een weekend vol enorme pijn, want geen enkele pijnstilling hielp. Die maandag belde ik de huisarts en legde ik alles uit. Ik mocht langskomen en kreeg ontstekingsremmers die helaas niet deden wat ze moesten doen. Aan het eind van de week ging ik terug naar de huisarts en werd ik direct doorverwezen naar de spoedeisende hulp.
SEH
Eenmaal op de spoedeisende hulp kreeg ik een infuus en werden er een echo en hartfilmpje gemaakt. In de uren dat ik er was, las ik in wat tijdschriften die ik had meegenomen en dacht ik na. In die tijd wist ik namelijk niet meer zo goed wat ik met mijn blog wilde. Ik vond het schrijven van artikelen heel leuk, maar ik miste wat diepgang. Een van mijn eerste gedachten op de SEH was: “Heb ik in ieder geval weer iets om over te bloggen.” Dit dacht ik natuurlijk zonder te weten dat de komende tijd er heel anders voor mij uit zou zien. In korte tijd kreeg ik meerdere scans en een punctie waarna ik uiteindelijk de uitslag kanker kreeg.
Overspoeld door liefde
Toen ik mijn uitslag deelde op Instagram en hier op mijn blog, kreeg ik honderden reacties. Dat zag ik niet aankomen. Tuurlijk had ik wel wat berichtjes verwacht, maar ik was dagen bezig met het beantwoorden van lieve berichtjes. Ik kreeg appjes, DM’s, berichtjes op Facebook. Ook van mensen die ik jaren niet meer had gesproken. De postbode kreeg het drukker door alle tientallen kaarten en bloemen die ik ontving. Het was heel fijn om te merken dat ik van iedereen steun kreeg en dat ik bij iedereen terecht kon met mijn verhaal. Soms voelde ik mij in die periode wel schuldig als ik niet één, twee drie reageerde op iemand. Maar ik was zo moe. Voor mij was het ook allemaal nieuw en ik had maar enkele dagen tussen de officiële uitslag en mijn eerste chemo.
Één jaar
Ik vind het gek dat er nu een periode komt waarin ik steeds denk: “Oh, nu is dit precies een jaar geleden.” Een jaar geleden na mijn voorwaardelijke uitslag, een jaar geleden na een bepaalde scan, een jaar geleden na heel veel dingen. Ook vind ik het wel gek dat ik juist vandaag op deze datum een afspraak heb bij mijn hematoloog. Ditmaal om de uitslag van alweer mijn tweede bloedonderzoek te bespreken. In het eerste jaar van mijn remissie word ik namelijk elke drie maanden nog gecontroleerd. Ik ben over het algemeen niet echt bezig met mijn uitslagen. Het heeft ook weinig zin om mij druk te maken, want ik kan niks doen aan wat mijn bloed doet. Maar ik ga er wel lekker gewoon van uit dat het allemaal goed is!
Alweer een jaar geleden, poe… Ik kan me wel voorstellen dat het nu heel gek is omdat er vast een heleboel van die data echt in je geheugen gegrift staan. Prachtige foto’s trouwens!
Auteur
Zeker gek! Ah, super lief, dankje 🤗
Wat een jaar was het voor je! Ik weet nog dat ik bij toeval op je blog gekomen was, net één of twee blogs voordat je naar het ziekenhuis ging. Je had vanaf toen zeker wat om over te bloggen, pff dat was vast niet wat je in gedachten had toen je bedacht dat je wat meer diepgang wilde… Ik heb het al vaker gezegd, maar ik vind het echt zo mooi, stoer en sterk dat je zo open en eerlijk geblogd hebt over alles in het afgelopen jaar. Een voorbeeld voor anderen ben je! En ik sluit me bij Audrey aan: prachtige foto’s van je!
Auteur
Haha, had ik inderdaad niet zo bedacht! Ah, heel lief. Ben ook wel blij dat ik zoveel heb gedeeld!
Heftige dagen zullen dit dan inderdaad zijn. Zo raar hoeveel er dan in een jaar kan gebeuren. En ik hoop natuurlijk dat je vandaag weer een goede uitslag krijgt.
Auteur
Gek, he inderdaad hoeveel er kan gebeuren in een relatief korte tijd. Gelukkig had ik weer een goede uitslag 🙂
Het blijft toch elke keer weer spannend zo’n controle, maar wel heel erg fijn dat ze je zo goed in de gaten houden. Ik duim voor een goede uitslag.
Auteur
Nou, zeg dat wel! Maar inderdaad wel fijn dat ik goed word gecontroleerd. De uitslag was geslag goed!
Ik volgde je vroeger al met een andere blog, maar een jaar geleden had ik even geen blog en las ik er ook geen. Toen ik ergens in april of zo terug begon te bloggen schrok ik wel van je nieuws! Gelukkig is alles goed uitgedraaid en ik duim inderdaad mee voor en goede uitslag natuurlijk! 🙂
Auteur
Wat leuk dat je me ook al volgde met een andere blog! Gelukkig was de uitslag inderdaad weer goed 🙂
Pfoe alweer een jaar geleden, bizar hoe snel dat is gegaan! Gelukkig ben je nu helemaal kankervrij, en hopelijk voor de rest van je leven!
Auteur
Laten we het hopen, inderdaad!
Een jaar geleden ging je door een hel, maar zie nu eens waar je staat! Waauw!
Auteur
Ja, bizar!
Hi Marloes!
Spuit 11 hier….ik was benieuwd hoe het met je ging en kwam via Facebook hier terecht. Fijn te lezen dat het beter met je gaat en hopen dat het zo ook blijft. Leuke blog! Ik ga nog meer lezen, ben vooral benieuwd naar het aanzoek van mijn neefje! Veel liefs van ons uit Tilburg.
Wat een jaar, zou ik zeggen.
Ik duim alvast dat alles goed komt.
Je bent echt een vechter….!