3,5 jaar in remissie: zo gaat het nu met mij

Het is alweer bijna vijf maanden geleden dat ik blogde. Ik ben sterk geneigd om het riedeltje op te noemen van dat ik nu echt weer vaker zal bloggen. Maar die belofte kan ik helemaal niet waarmaken, want ik heb het druk zat. Zo meer daarover. Van de week zat ik te kijken naar notitieboekjes en overwoog ik om misschien weer een dagboek bij te houden. Toen bedacht ik me dat ik dan net zo goed mijn blog weer nieuw leven in kan blazen. Dat is namelijk hoe ik ooit met Mevrouw Marloes ben begonnen: als mijn creatieve schrijfuitlaatklep. Sinds die gedachte kreeg ik weer zin om iets te laten horen van mezelf. Zeker aangezien ik waarschijnlijk bijna 3,5 jaar in remissie ben. Dus, bij dezen.

3,5 jaar in remissie

Op het moment van schrijven, heb ik mijn uitslag nog niet. Het is zaterdag, net een minuut over half zes. Gisterochtend heb ik weer bloed laten prikken in het ziekenhuis. Nog steeds ben ik telkens best zenuwachtig, aangezien ik toen met de kanker ontzettend vaak mis ben geprikt. Gelukkig gaat het tegenwoordig wel vaak in één keer goed. Dinsdag belt mijn oncoloog met de uitslag. Als het goed is, ben ik dan 3,5 jaar in remissie! Officieel pas 25 december, dus ik denk dat ik het tegen die tijd klein vier met een uitgebreid kerst… eh remissieontbijt.

Kniepijn

Helaas loop ik ook alweer 3,5 jaar rond met kniepijn. De afgelopen maanden had ik veel minder last, maar nu doen mijn knieën alweer meerdere weken ontzettend veel pijn. Ik ben blij dat ik nog Diclofenac in huis heb, al slik ik deze pijnstiller en ontstekingsremmer liever niet te veel. Dinsdag wil ik dit nogmaals aankaarten bij mijn oncoloog. Een lotgenoot vertelde mij namelijk laatst dat hij al een tijd met kniepijn rondloopt en het bij hem waarschijnlijk is ontstaan door de Prednison (heb ik ook moeten slikken tijdens mijn behandelingen). Soms vermoed ik dat het bij mij erger wordt als het kouder is, maar ik wil me ook eens gaan verdiepen in de effecten van voeding. Wellicht kan ik daar nog wat mee experimenteren (bijvoorbeeld een tijdje minder koolhydraten eten of zoiets).

Lotgenotencontact

Dit jaar ben ik een stuk actiever bezig met lotgenotencontact. In 2020 gaf ik bij het inloophuis hier in Roosendaal aan dat ik lotgenotencontact ontzettend miste in deze regio. Er waren wel lotgenoten, maar niet van mijn leeftijd. Toentertijd heb ik een hele lijst met ideeën aangeleverd, maar dit bleven door de coronaperiode enkel ideeën op papier. Sinds dit jaar organiseer ik samen met het inloophuis en een andere lotgenoot borrels hier in Roosendaal. Ontzettend leuk! We hebben er nu drie of vier georganiseerd en telkens komen er best wat lotgenoten op af. Binnenkort gaan we brainstormen over data en activiteiten voor 2024.

Daarnaast doe ik mee aan een dansproject voor jongvolwassenen die kanker hebben (gehad). Dit project is tot stand gekomen door Scapino Ballet Rotterdam en het F|Fort Foundation. Ik ben er onwijs dankbaar voor dat ik mee mag doen aan het project. Hierdoor heb ik weer meer lotgenoten leren kennen. Ook merk ik dat door het dansen toch nog wat (verstopt) verdriet wordt verwerkt.

Mijn bedrijf De Taalvrouw

Vorig jaar schreef ik mij op 11 juli in bij de Kamer van Koophandel. De start van mijn bedrijf De Taalvrouw! Sindsdien heb ik ontzettend veel geleerd over ondernemen. Hierover vertelde ik in een eerdere blogpost ‘Een jaar ondernemen: hoe vind ik dit?‘. Ik heb drie vaste opdrachtgevers, waardoor ik niet echt op zoek hoefde naar opdrachten. Ik onderneem namelijk nog steeds parttime. Wel ben ik mijn bedrijf aan het professionaliseren. Zo heb ik een webdesigner ingeschakeld om mijn website en logo te maken. Waarschijnlijk kan dit alles in december live, maar misschien geef ik mezelf nog komende maand om de laatste puntjes op de i te zetten. Als het live komt, deel ik dit op de Instagrampagina van mijn bedrijf (waarschijnlijk ook op LinkedIn). Ook heb ik bedrijfsfoto’s laten maken, die ik zeker op Instagram deel, maar ook op mijn website een mooie plek geef.

Nieuwe baan

De droom om fulltime te gaan ondernemen, heb ik even op een lager pitje gezet. Waarom? Ik heb sinds 1 november een nieuwe baan. Ik vind het best spannend om dit nieuws te delen, omdat ik in maart van dit jaar ook al begon aan een nieuwe baan. Bij dat marketingbureau zat ik ontzettend op mijn plek. Toch besloot ik om te gaan voor een nieuwe baan. Wat deze baan inhoudt en waarom het bedrijf en de functie zo ontzettend goed bij mij passen (denk ik), vertel ik in de volgende blogpost. Deze blogpost is immers alweer redelijk lang.

Ik kan niet beloven dat ik dus weer veel ga bloggen. Wat ik wel kan beloven is dat ik nu direct een start maak met het schrijven van de volgende post!

Hopen jullie met me mee dat ik morgen te horen krijg dat ik 3,5 jaar in remissie ben?