Mevrouw Marloes
Zaterdag 14 december had ik plotseling pijn. Pijn bij mijn linker sleutelbeen en pijn aan de linkerkant van mijn nek. Pijn. Pijn. Pijn. Gek werd ik ervan. Ik dacht aan een verrekte spier en nam wat Ibuprofen. De pijnstiller hielp niet echt, ook niet in combinatie met paracetamol. De maandag erop (16 december) stapte ik uit de douche en zag ik mijn sleutelbeen niet zitten, terwijl ik beide sleutelbenen altijd zie. De rechter was nog wel duidelijk zichtbaar.
Langer dacht ik al na over een visitekaartje. Ik vond het aan de ene kant niet nodig. Mijn blog is mijn hobby en geen bedrijfje. Wel leek het mij leuk mensen wat te kunnen geven als mijn blog aan bod kwam tijdens een gesprek. Toch leek een kaartje mij niet heel leuk. Als ik een visitekaartje krijg, stop ik het vaak weg in mijn tas waar ik het dan na weken plots weer tegenkom.
Al jaren heb ik een droom. Iets wat helemaal niet zo onbereikbaar was om te doen. Maar ik ben lui en bakken kost vaak best wat geld en zorgt voor veel afwas. Toen ik bij de Lidl een bakmix voor een heus gingerbread house zag staan, gooide ik het toch zonder na te denken in mijn mandje. Dit jaar zou het gebeuren: ik ga een peperkoekhuisje maken.
Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het heel leuk om planten in huis te hebben. Het geeft mijn huis sfeer en gezelligheid. Sommige planten gaan al jaren mee, maar dat zijn alleen de cactussen. Ik heb namelijk een probleem: elke plant gaat binnen een redelijk korte tijd dood als ik ervoor moet zorgen.
Het boek HEX kwam ik online tegen. Ook had ik het offline weleens voorbij zien komen. Als klein meisje las ik al graag boeken over heksen (De Computerheks en Heksje Lilly waren favoriet in mijn kindertijd). Daarom kon ik dit boek natuurlijk niet aan mij voorbij laten gaan. Ik hoorde dat het een heel eng boek was waar mensen nachtmerries van kregen en bereidde me mentaal voor op een nare horror…
Oja, had ik al gezegd dat ik niet van horrorfilms en -verhalen houd?