Geluksmomentje van een docent

Twee keer per week geef ik les op een middelbare school waar ik stageloop. ’s Ochtends is het vaak wel moeilijk om m’n bed uit te komen. Zeker nu het zo laat pas licht is. Wanneer ik naar huis ga, begint het vaak al donker te worden. De ene les die ik geef gaat fijner dan de andere, maar volgens mij is dat niet veel anders dan bij een andere baan. Daar heb je ook je betere dagen en je slechtere dagen. Vooral die fijne lessen, geven mij motivatie om door te gaan met mijn opleiding en deze stage.

Naast het geven van lessen, moet ik ook al mijn lessen voorbereiden. Daar ben ik best lang mee bezig. Ik maak voor elke les een PowerPoint. Zo kunnen de leerlingen zien wat ik vertel en onthoud ik beter wat ik wanneer in de les wil doen. Ook kijk ik toetsen na van mijn leerlingen. Dit kan soms zo’n hels karwei zijn. Uren duurt het soms voordat een toets is nagekeken. Het kan al een vervelende toets op zich zijn, maar soms hebben leerlingen hun antwoord zรณ raar opgeschreven, dat je twee keer zo lang bezig bent met kijken of de antwoorden goed zijn.

Afgelopen week nam ik bij mijn twee brugklassen een schriftelijke overhoring af over grammatica. Het was op zich geen moeilijk toets om na te kijken, dus na mijn lessen maakte ik het antwoordmodel en begon ik hieraan. In een paar uur had ik anderhalve klas nagekeken. Daarna stopte ik, omdat het me op een gegeven moment begint te duizelen.
De volgende dag was de eerste vraag van mijn leerlingen of ik de toets had nagekeken. Mijn ene klas moest ik teleurstellen (uiteindelijk had ik die toets in de middag nog nagekeken en konden mijn leerlingen hun cijfer zien in Magister). Mijn andere klas kon ik meedelen dat ik de toets al helemaal had nagekeken.

En toen gebeurde het…

Mijn leerlingen begonnen allemaal voor mij te applaudisseren, omdat ik de toets zo snel had nagekeken. Het was zo lief! Ze bedankten me en ik wist echt niet waar ik moest kijken. Dit was me namelijk nog nooit overkomen. Ik had gewoon mijn werk gedaan en deze reactie had ik niet verwacht.

Zeker een moment dat ik ga onthouden!

12 Reacties

  1. december 18, 2017 / 11:08 am

    Awh, wat lief! (ik vind het stiekem ook fijn als docenten snel nakijken, haha)

    • Mevrouw Marloes
      Auteur
      december 22, 2017 / 11:53 am

      Ik stiekem ook wel. En het is ook wel fijn om het snel na te kijken, anders stapelt al het nakijkwerk zich op!

  2. december 18, 2017 / 1:34 pm

    Zo lief, haha! Ik was ook wel altijd gigantisch blij als een toets snel was nagekeken, maar geapplaudisseerd hebben we wel nooit, haha ๐Ÿ˜€

    • Mevrouw Marloes
      Auteur
      december 22, 2017 / 11:53 am

      Ik wist ook echt niet wat ik meemaakte, haha! ๐Ÿ˜€

  3. december 18, 2017 / 7:47 pm

    Awhhhhh dit is zo lief! Ik kan me herinneren dat ik het ook altijd mega fijn vond als mijn leraren snel de toets hadden nagekeken Haha!

    Lieefs

    • Mevrouw Marloes
      Auteur
      december 22, 2017 / 11:52 am

      Ik denk dat elke leerling het fijn vindt, hihi!

  4. december 19, 2017 / 7:08 pm

    Dat is echt iets om te onthouden inderdaad! Heel leuk en lief en kan me voorstellen dat het nog motiverender voor jou werkt.

    • Mevrouw Marloes
      Auteur
      december 22, 2017 / 11:52 am

      Ik ga het zeker onthouden:)

    • Mevrouw Marloes
      Auteur
      december 22, 2017 / 11:52 am

      Jaa hรจ!

  5. december 22, 2017 / 10:59 pm

    Haha herkenbaar. Is mij ook ooit eens overkomen tijdens een van mijn stages. Je weet niet wat je mee maakt op zoโ€™n moment. Heel gek, maar vooral heel lief. In de jaren daarna niet meer gebeurd though. Derde klassers zijn niet zo van het applaudisseren ๐Ÿ˜‚

    • Mevrouw Marloes
      Auteur
      december 22, 2017 / 11:02 pm

      Hahahahah, ik geloof graag dat die inderdaad niet applaudisseren ๐Ÿ˜‚ Het is al zeldzaam, dus dan eerder iets voor de bruggers!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.