Docentenstruggle: klassenplattegrond

Ik bedacht het woord docentenstruggle, omdat ik er geen goed Nederlands woord voor kon verzinnen. En de letterlijke vertaling van struggle: worsteling, vond ik erg lelijk klinken.

Een klassenplattegrond is een onderschat iets. Aan het begin van het schooljaar wordt een klassenplattegrond vaak ingezet, zodat docenten de namen van hun leerlingen kunnen onthouden. Later wordt een plattegrond ingezet om rust en orde in de klas te scheppen. Zo ben ook ik een voorstander van de plattegrond.

Er is alleen iets waar ik geen rekening mee had gehouden, tot ik zelf plattegronden ging maken. Wanneer je een plattegrond krijg aangereikt, is het heel makkelijk om je eraan te houden. Je hoeft hier niet over na te denken, het alleen kenbaar te maken aan de leerlingen en vervolgens zitten de leerlingen op de juiste plek (als je hen aan de vaste plekken blijft herinneren). Waar ik nooit bij stil heb gestaan, is hoe moeilijk het maken van zo’n ding is. Je hebt namelijk altijd meer drukke leerlingen in je klas zitten, dan rustige. Zelden is het meisje-jongengehalte 50-50. En dan kom je soms ook nog een tafel + stoel tekort in je lokaal. O ja, en in het ene lokaal staan de tafels in groepjes, terwijl ze in het andere lokaal in rijen staan.

AAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHH!!!!!!!!

Aan het begin van het jaar maakte ik dus een lege plattegrond, voor een lokaal met dertig tafels (+ stoelen) waar de leerlingen twee aan twee zouden zitten. Ik pakte de namenlijst van een van mijn klassen erbij en voerde de namen van al mijn leerlingen in. In elk van mijn klassen zitten 29 leerlingen, dus er bleef een tafel over. Komt mooi uit, want er moet ook plek zijn voor de docent die mij observeert.

Nou kende ik aan het begin nog geen enkele leerling, dus de plattegrond maakte ik op goed geluk. Nu, ongeveer negen weken ver in het schooljaar, ken ik de leerlingen en weet ik hoe de sfeer in elke klas is. Zo kan ik weer een nieuwe plattegrond maken voor mijn klassen (en mij alvast mentaal voorbereiden op de leerlingen die weerstand zullen bieden). Het lastige is alleen dat je elke ‘drukke’ leerling naast een wat rustiger leerling zou willen plaatsen. Dit kan alleen niet, doordat (wat ik ook al eerder zei) er vaak meer drukke dan rustige leerling in je klas zitten. Dan moet je nadenken over een andere aanpak, zoals de verdeling ‘jongen-meisje’. Hoe ik het voor een van mijn klassen heb aangepakt is dat ik naast elke jongen een meisje zet, maar dat wisselt wel af:

 

jongen – meisje        jongen – meisje     jongen – meisje

meisje – jongen        meisje – jongen     meisje – jongen

jongen – meisje        jongen – meisje     jongen – meisje      et cetera.

 

Uiteindelijk hield ik meer meisjes over dan jongens en koos ik ervoor een aantal rustige meisjes tussen de plekken in te zetten, zodat die (hopelijk) rust brengen in dat gedeelte van de klas. Dat is alleen vaak ook een te idealistisch idee.

Ook heb ik bedacht dat de leerlingen de tafels maar twee aan twee moeten neerzetten in de lokalen waar de tafels in groepjes staan. Zo raken ze gewend aan een bepaalde structuur in de lessen, wat weer zorgt voor rust.

 

Gebruik(t)en ze bij jou op school ook altijd plattegronden?

 

X Marloes