Achterflaptekst: “Het donker van de fietsenkelder maakt dat ik even moet wennen aan het daglicht. Hè? Ik heb het vast niet goed verstaan. Ik zoek naar de stem die erbij hoort. Ik weiger te geloven dat het echt zo is. De jongens staan daar, wijzen naar me. Lachen me keihard uit. Weer dat irritante gelach. Ik voel me verraden. In mijn hoofd gaat het licht uit. Ik stap op mijn fiets en rijd keihard weg.”
Verhaal
Over Franciens verhaal heb ik eens gelezen op de site van tijdschrift LINDA. Het boek, dat twee jaar geleden verscheen, kwam ik afgelopen vrijdag tegen in een winkel. Ik kocht het en las het zaterdagavond in één ruk uit. Het boek gaat over Francien en is autobiografisch van aard. Op haar vijftiende stuurde ze een foto van haar tieten naar een jongen op wie zij verliefd is. Deze foto is een paar dagen later overal in de school geprint te vinden. Vanaf dat moment voelt Francien zich niet meer veilig. Jip, de jongen met wie zij op dat moment een relatie heeft, weet niet goed hoe hij hiermee om moet gaan. Uiteindelijk eindigt hun relatie dan ook, omdat elke ruzie die zij hebben op de een of andere manier weer draait om die foto.
Francien vertelt
Het boek begint met een woord vooraf, waarin Francien uitlegt dat dit háár verhaal is. Geschreven vanuit haar ervaring en haar herinneringen. Daarna begint het verhaal bij een herinnering van haar vierde levensjaar. Van daaruit lees je hoe zij de basisschooltijd doorloopt en vervolgens op de middelbare school belandt. Aan het eind lees je hoe moeilijk Francien het vindt om dit boek te schrijven. Haar verhaal krijgt aandacht van verschillende media en niet iedereen reageert hier positief op. Ook de jongen aan wie de foto was verstuurd, blijft bij zijn standpunt dat hij niks fout heeft gedaan en geen excuus hoeft aan te bieden.
Lees hier mijn boekreview over het boek ‘Knap voor een dik meisje’
Sexting
Ik wilde dit boek lezen, omdat het gaat over een actueel onderwerp: sexting. In Franciens tijd was hier nog geen benaming voor. Als docent (in opleiding) vind ik het belangrijk om mij ook in dit soort onderwerpen te verdiepen. Ik was heel benieuwd naar de ervaring van Francien. Wat ik opvallend vind, is dat Francien pas aan haar ouders durfde te vertellen dat dit haar overkomen is, toen ze van plan was om hier een boek over te schrijven. Daarnaast vraag ik mij af waarom er op haar school nooit actie is ondernomen, terwijl docenten de foto hebben gezien en hoorden dat deze van Francien afkomstig was. Natuurlijk was dit toen iets nieuws, maar niet minder belangrijk om in te grijpen.
Schrijfstijl
Francien heeft haar boek geschreven op een vlotte, maar soms chaotische manier. Dit stoorde mij helemaal niet. De vele korte zinnen in het boek vind ik fijn lezen. Net alsof het verhaal soms gewoon door haar aan je verteld wordt. Het boek is een echte aanrader voor scholieren, ouders en docenten. Scholieren, zodat ze kunnen lezen wat zo’n foto allemaal kan aanrichten (in Franciens tijd waren er nog geen sociale media, anders was de impact misschien nog groter geweest). Dit boek kan ze laten nadenken over de gevolgen hiervan. Ouders en docenten moeten zich ook realiseren met wat voor dingen de jongeren zich tegenwoordig, maar ook al jaren geleden, zich bezighouden. De gevaren van sociale media zijn belangrijk om met jongeren te bespreken, zodat zij zich hier bewust van worden.
Wat is jouw mening over dit onderwerp?
Ah ik was echt benieuwd naar dit boek ook! Misschien toch maar eens aanschaffen 🙂
Echt super heftig! Ik vind dat die jongen echt een eikel is, als je zo’n foto krijgt moet je daar met respect mee omgaan. Ik denk dat alle jongeren van tegenwoordig weleens een “pikante” foto naar iemand hebben gestuurd op wie je verliefd bent. Misschien niet zo handig om te doen omdat je weet dat dit soort dingen kunnen gebeuren maar alsnog vind ik dat het écht niet hoort om het te verspreiden.
Knap dat ze daar een boek over heeft geschreven met zo’n titel. Want ze heeft niets fout gedaan, maar is slachtoffer geworden van iets verschrikkelijks. Door #METOO is dat besef ook meer gekomen, gelukkig. Verschrikkelijk als iemand zoiets doet. Ik las er laatst een artikel over in de Viva, van een meisje dat ook slachtoffer is geworden van iets privé wat ze stuurde naar haar vriendje. Iemand die ze vertrouwde. Dit zijn inderdaad belangrijke onderwerpen en het best bij een artikel wat ik laatst schreef over opvoeden. Dit is absoluut een onderwerp wat ik mee wil nemen bij zowel mijn dochter als zoon. Dit mag en kan écht niet. Wat privé is, is privé. En als het op de één of andere manier toch naar buiten komt, ben je slachtoffer, want je hebt er nooit om gevraagd.