Tuurlijk, ieder mens is anders. Zo zal ook iedereen die kanker krijgt anders omgaan met zijn of haar ziekte. Toch zijn er een aantal uitspraken die ik echt niet fijn vond om te horen toen ik kanker had. Voor sommigen zullen deze uitspraken misschien herkenbaar zijn en voor anderen niet. Het leek mij interessant om ze eens op een rijtje te zetten en met jullie te delen. Als je kanker hebt, krijg je namelijk nog wel het een en ander te horen. Dingen waar je op dat moment absoluut niet op zit te wachten. Ik deel niet alleen de verhalen waar ik mee moest dealen, maar ook verhalen die mijn naasten te horen kregen.
Ik ken iemand die…
Zodra het duidelijk was dat ik kanker had, kreeg ik binnen korte tijd veel verhalen van mensen te horen. Mensen die mensen kenden die lymfeklierkanker hadden gehad en hier beter van werden. Dat waren de verhalen die ik fijn vond om te horen. Maar ook kreeg ik weleens een verhaal te horen van iemand die een dierbare aan kanker had verloren. Gelukkig moest ik deze verhalen niet vaak aanhoren in tegenstelling tot mijn moeder. Zij kreeg het ene na het andere nare verhaal op haar schoot geworpen. Als kankerpatiënt zat ik hier niet op te wachten en mijn moeder zat als ‘moeder van een kankerpatiënt’ hier ook niet echt op te wachten. En tuurlijk, het hangt er helemaal vanaf hoe iemand het verhaal brengt. Van mensen met wie ik veel praat kon ik het hebben. Maar niet van vage kennissen met wie ik anders ook geen contact had.
Bij jou valt het wel mee
Ik had het geluk dat ik niet heel ziek werd van de chemokuren. Na de eerste twee chemokuren merkte ik weinig, na de andere vier was ik steeds anderhalve week misselijk en heel moe. Ik lag geen weken kotsend op bed en stond elke dag lekker op om toch een ritme in mijn dag te hebben. Ook hier kreeg ik verhalen over te horen. Van mensen die dan weer mensen kenden die tijdens de kankerperiode bijna alleen op bed hadden gelegen, weinig konden en vooral verdrietig waren. Dan moest ik blij zijn dat het bij mij allemaal meeviel en mocht ik in mijn handjes knijpen van geluk. Ja, ik had geluk dat ik niet heel ziek werd, maar om nou tegen iemand met kanker te zeggen dat het allemaal wel meevalt… Kanker is klote, of je er nu heel ziek van wordt of niet.
Daarop voortbordurend vertelde mijn moeder mij dat zij eens te horen kreeg dat het voor mij minder erg was om kanker te hebben. Ik ben ten slotte een jongvolwassene. Blijkbaar vond deze persoon het voor jongvolwassenen niet zo vervelend als zij kanker krijgen? Geen idee wat hier de gedachte achter is. Ik ging dan wel fit de chemokuren in, maar mijn lichaam werd kapotgemaakt. Daarnaast hoor je als jongvolwassene bezig te zijn met andere dingen, zoals leuk werk hebben en feesten. Mijn leven stond eigenlijk best stil toen ik kanker had. Ik vond het jammer dat ik niet mocht afspreken met vrienden en niet lekker kon sporten.
Je haar komt wel weer terug
Bij deze uitspraak hangt het erg van de context af. Het kan heel aardig worden gezegd om bijvoorbeeld iemand gerust te stellen. Maar bij mij is het ook een enkele keer gebeurd dat de toon negatief was. Vol moed vertelde ik, net nadat ik mijn kale kop zelf had geaccepteerd, dat het mij echt heel goed stond. Als antwoord kreeg ik dan te horen: “Ach, je haar komt gelukkig wel weer terug!”. De onderliggende boodschap was dat die persoon het dan niet eens was met mijn uitspraak. Dit zorgde ervoor dat ik op lang mijn pet bij bepaalde mensen heb gedragen, zodat ik eventuele opmerkingen niet naar mijn hoofd geslingerd zou krijgen.
Gelukkig sta ik sinds een aantal jaar erg stevig in mijn schoenen. Toch haalden deze opmerkingen mij af en toe het bloed onder mijn nagels vandaan. Met positiviteit bereik je meer. En heb je niks positiefs te zeggen? Houd dan liever de opmerkingen voor je.
Wat goed dat je hierover schrijft! En ‘bij jou valt het wel mee’ vind ik zó niet kunnen. Waarom lijkt het toch alsof sommige mensen een soort ‘wedstrijdje ellende’ willen spelen? Ik vind dat je je er echt heel dapper doorheen hebt geslagen (en nog trouwens, met de nasleep)!
Auteur
Dankjewel! Nou, inderdaad, als je het zo zegt lijkt het inderdaad wel een beetje op een ‘wedstrijdje ellende’.
Jee, ik schrik echt van sommige opmerkingen. Hoe kan iemand denken dat het een goed idee om zoiets te zeggen?
Auteur
Ja, gek zijn die gedachtegangen, hè!
Uiteindelijk denk ik dat de meeste mensen dit soort dingen niet eens zeggen met slechte bedoelingen, maar dat ze er gewoon totaal niet over nadenken hoe hun opmerking overkomt. Helaas, want je kan iemand er echt pijn mee doen.
Goed dat je hier over schrijft en zo hopelijk meer begrip creëert.
Auteur
Klopt, dat denk ik ook (al kan ik het me niet bij alle opmerkingen voorstellen). Maar ik hoop inderdaad dat door mijn post mensen beter nadenken over wat ze zeggen.
Wat een goede post! Ik vind het altijd zo moeilijk om het goed te doen bij dit soort zware onderwerpen (ook als er iemand is overleden of als bijv. iemand in mijn omgeving worstelt met burn-out/depressie) omdat je het zo snel iets fout zegt.
Auteur
Ah, ja snap ik! Maar ik denk dat over het algemeen wel sommige opmerkingen logisch zijn om niet te maken.
Poe, hoe halen mensen sommige dingen in hun hoofd, zeg. Wat Anouk hierboven zegt is natuurlijk wel een dingetje, dat je bang bent om iets verkeerds te zeggen, maar dat kun je natuurlijk ook gewoon zeggen.
Auteur
Precies! En dan kan iemand altijd aangeven waar je het wel en niet over kunt hebben.
Goed dat je hierover schrijft! Ik denk inderdaad dat veel mensen zich niet eens bewust zijn van hun nare opmerking, dat het met goede bedoelingen wordt gezegd. Maar daarom juist goed dat je het aangeeft!
Auteur
Klopt, al heb ik toch mijn bedenkingen bij sommige opmerkingen… Maar ik hoop inderdaad dat ik met mijn blogpost toch wat vervelende opmerkingen bij anderen kan tegenhouden.
Wat goed dat je dit onder de aandacht brengt! Dit zijn echt dingen die je niet hoort te zeggen, niet eens te denken zelfs…