Oh, jongens, ik vind het vandaag en morgen spannende dagen. Eind april vertelde ik over de bevestiging van de chirurg die ik plots kreeg over de verwijdering van mijn Port-A-Cath (PAC). De afspraak van deze bevestiging is morgen. In de ochtend heb ik eerst een afspraak met mijn hematoloog. Van haar hoor ik of mijn bloedwaarden nog steeds goed zijn. Als dit zo is, betekent dit twee dingen: 1. Ik ben dan een jaar in remissie (officieel pas de 25e, maar toch), 2. ’s Middags gaat mijn PAC eruit. Voor de bloeduitslagen ben ik eigenlijk nooit zenuwachtig, tot het moment waarop ik in de spreekkamer zit. Wel zie ik enorm op tegen de kleine operatie van de Port-A-Cath die de chirurg bij mij zal uitvoeren.
Wat ik verwacht van de kleine operatie waarbij de chirurg mijn Port-A-Cath verwijdert
In mijn vorige blogpost over deze verwijdering, vertelde ik dat ik online al had gelezen hoe deze ingreep eruitziet. Vooral deze post op Leven na kanker geeft mij een duidelijk beeld. Helaas ga ik niet onder narcose en krijg ik ook geen roesje. De chirurg verdooft de huid waaronder mijn PAC zit. Dit las ik in de brieven die ik ontving van het ziekenhuis. De rest van de informatie haalde ik uit diverse internetsites. Wat ik ervan weet, is dat de chirurg mijn litteken na de verdoving open snijdt. Daarna trekt hij de PAC eruit en heb ik dat rottige ding niet meer in mijn lichaam. Ik word er wel een beetje naar van als ik aan deze kleine operatie van mijn Port-A-Cath denk. Ik heb helemaal geen zin in deze ingreep. Hopelijk werkt de verdoving gewoon goed en voel ik er helemaal niks van.
Weer een stap in de gezonde richting
Het grote voordeel van deze verwijdering is dat dit betekent dat ik, op drie dagen na, al een jaar in volledige remissie ben! Dat betekent dat ik alweer 365 dagen kankervrij rondloop. Dat is toch wel weer tijd voor een feestje. Met één van mijn lotgenoten spreek ik over twee weken eindelijk af. Zij had precies dezelfde soort kanker als ik, maar dan in een verder stadium. Onze chemokuren kregen we tegelijkertijd, alleen lag zij meerdere dagen in het ziekenhuis. Ook gingen we bijna tegelijkertijd in remissie. Heel bijzonder dat we elkaar gaan ontmoeten. Ik hoop dat we dan kunnen vieren dat we allebei nog steeds gezond zijn. Zij kreeg afgelopen week al het nieuws dat ze een jaar in remissie is, nu ik nog!
Spannend, Marloes! Veel succes en sterkte vandaag en morgen! Hopelijk ben je er straks lekker vanaf. Mijn ervaring met plaatselijke verdovingen is trouwens dat ze goed werken. Dat biedt natuurlijk geen garantie, maar ik zeg het toch maar.
Auteur
Dankjewel! Ik hoop het ook. Oh, zeker fijn om te weten. Ik heb wel al een aantal plaatselijke verdovingen gehad, maar toch ook altijd fijn om goede ervaringen van anderen te horen.
Spannend, ik duim mee dat het allemaal meevalt! Dikke virtuele knuffel alvast.
Auteur
Lief! Dikke virtuele knuffel terug!
Spannend, Sterkte hoor!
En plaatselijk verdoven heeft bij mij steeds goed gewerkt.
(behalve bij de tandarts, maar dat heeft met m’n angst voor tandartsen te maken, telt dus niet mee)
Wat spannend, ik hoop zo voor je dat alles goed is en dat je PAC eruit mag en je kan gaan vieren dat je een jaar in remissie bent!
Heel veel succes vandaag!
Bijzonder dat je binnenkort met een lotgenoot afspreekt. Lijkt me heel waardevol.
Wat spannend! Ik hoop zo voor je dat alles goed is gegaan!
Hopelijk is alles goed gegaan bij de operatie en viel het mee met de pijn tijdens de ingreep.
Wat een mooie mijlpaal dat je nu 365 dagen kankervrij bent! En wat bijzonder dat je die lotgenoot hebt ontmoet. Kan me voorstellen dat het heel fijn is om contact te hebben met iemand die precies weet wat je hebt doorgemaakt.