Mevrouw Marloes
Langer dacht ik al na over een visitekaartje. Ik vond het aan de ene kant niet nodig. Mijn blog is mijn hobby en geen bedrijfje. Wel leek het mij leuk mensen wat te kunnen geven als mijn blog aan bod kwam tijdens een gesprek. Toch leek een kaartje mij niet heel leuk. Als ik een visitekaartje krijg, stop ik het vaak weg in mijn tas waar ik het dan na weken plots weer tegenkom.
Het boek HEX kwam ik online tegen. Ook had ik het offline weleens voorbij zien komen. Als klein meisje las ik al graag boeken over heksen (De Computerheks en Heksje Lilly waren favoriet in mijn kindertijd). Daarom kon ik dit boek natuurlijk niet aan mij voorbij laten gaan. Ik hoorde dat het een heel eng boek was waar mensen nachtmerries van kregen en bereidde me mentaal voor op een nare horror…
Oja, had ik al gezegd dat ik niet van horrorfilms en -verhalen houd?
Wie mij kent, weet dat ik graag lees. Er zijn dan ook erg veel boeken die ik wil lezen. In mijn kast staan wat boeken die ik ooit heb gekocht, maar waar ik nog niet aan toe ben gekomen. Toch koop ik af en toe een nieuw boek waar ik dan in begin. Van mezelf mag ik eigenlijk geen boeken meer kopen. Ik moet vaker lenen in de bibliotheek. Een boek lees ik namelijk bijna nooit vaker dan twee keer en dan is het kopen van een boek best zonde van het geld (en slechter voor het milieu). In mijn blogpost geef ik jullie een kijkje in mijn to-be-readlijst. Dit zijn lang niet alle boeken die ik nog wil lezen (dan zou deze post erg lang worden). Het zijn boeken waarvan ik denk dat jullie ze ook leuk vinden.
Spannende boeken las ik als klein meisje al graag. Zo begon ik met boeken over heksen (de Computerheks, Heksje Lilly) die al best spannend waren op heel jonge leeftijd. Later las ik weleens een boek Kippenvelboeken. Wel vaker de ‘groene’ dan ‘rode’, want groen was iets minder eng. Tegenwoordig houd ik nog steeds van enge verhalen. Als ik een spannend boek lees, gebeurt dat wel overdag. Anders heb ik geen goede nachtrust.
Taal voor de leuk neemt je mee in de gedachtes en onderzoeken van schrijfster Paulien Cornelisse. Wist jij dat het woord ‘nice’ vroeger helemaal niet zo nice was als de betekenis die het woord nu heeft? Deze betekenis is pas aan het eind van de achttiende eeuw aan het woord gekoppeld. Oorspronkelijk betekende het ‘dom’. En het scheelde niks of we zouden elkaar aan de telefoon begroeten met ‘ahoy’ in plaats van ‘hallo’. Eigenlijk best jammer dat we die begroeting niet gebruiken. Dat vind ik namelijk een veel leuker woord.