Gelezen boeken: Wonder, 54 minuten en 100 uur nacht

De zomervakantie is de ultieme periode om boeken te lezen. Even geen boeken die ik verplicht voor mijn studie moet lezen, maar gewoon boeken die ik wil lezen. In deze vakantie lees ik naast literaire boeken ook young-adult. Afgelopen jaar kwamen er een aantal boeken aan de orde tijdens de lessen die ik gaf. Boeken die ik niet kende, maar die mij wel erg gaaf leken om te lezen. De eerste drie boeken heb ik meteen in de eerste week van mijn vakantie gelezen.

Vaak als een boek oorspronkelijk in het Engels geschreven is, lees ik het ook in het Engels. Dat vind ik iets leuker, omdat je dan de schrijfstijl van de schrijver ervaart. Af en toe lees ik een boek wel vertaald naar het Nederlands, want, eerlijk is eerlijk, in het Nederlands lees ik sneller.

R.J. Palacio – Wonder

Heb ik in het Engels gelezen.

Flaptekst: “My name is August. I won’t describe what I look like. Whatever you’re thinking, it’s probably worse.”

Verhaal Wonder

Het boek gaat over de tienjarige August die tot nu toe thuis les heeft gekregen van zijn moeder. Samen met moeder, vader, zus Olivia en hond Daisy woont August in een huis. Eén ding maakt August anders dan de andere kinderen: zijn uiterlijk. De moedige jongen gaat voor het eerst naar een echte school. Hier ontmoet hij onder andere Jack Will, Charlotte, Summer en Julian. Die laatste probeert ervoor te zorgen dat August geen fijn schooljaar heeft. Dat lukt hem het grootste gedeelte van de tijd ook. Uiteindelijk loopt het gelukkig goed af voor August, maar dat neemt niet weg dat het schooljaar natuurlijk veel leuker voor hem had kunnen verlopen.

Mening

Wat ik sterk vind aan het boek, is dat je het vanuit meerdere perspectieven leest. Niet alleen vanuit August, maar ook vanuit andere personen die met hem te maken hebben. Hierdoor begrijp je beter waarom zij sommige keuzes maken. Daarnaast vind ik het goed dat nooit helemaal wordt beschreven hoe August eruitziet. Soms krijg je wel hints, waardoor je een beetje een beeld van hem krijgt. Uiteindelijk draait het natuurlijk om de persoon en niet om zijn uiterlijk.

Het is een heftig boek, onder andere doordat er veel pesterijen in voorkomen. Ik raad het dan ook niet aan in mijn brugklas om te lezen. Vanaf de tweede klas kan dit wel gelezen worden.

Marieke Nijkamp – 54 minuten

Dit boek is oorspronkelijk in het Engels geschreven, omdat Nijkamp in Amerika woont. Het is door iemand anders vertaald naar het Nederlands. Ik heb het boek in het Nederlands gelezen.

Flaptekst:

“10:00 De directeur van Opportunity High School beëindigt haar toespraak
en verwelkomt alle leerlingen voor het nieuwe semester.
10:02 De leerlingen staan op om naar hun klassen te gaan.
10:03 De auladeuren gaan niet open
10:05 Iemand begint te schieten.

Paniek barst los in de aula van Opportunity High School wanneer een leerling begint te schieten en andere leerlingen tot hun afgrijzen ontdekken dat ze als ratten in de val zitten.
Maar sommige van hen hebben nóg meer redenen om bang te zijn voor de schutter…”

Verhaal 54 minuten

Het boek speelt zich voor een groot deel af in de school en dan vooral de aula. De angst van leerlingen voor de schutter die hen onder vuur houdt, is zo uitgebreid beschreven dat het heel makkelijk is om je in te leven in de scholieren en docenten. Wat het beangstigend maakt, is dat de schutter in het begin willekeurig om zich heen schiet. Vervolgens schiet hij gericht mensen dood, mensen aan wie hij een hekel heeft en mensen die niet doen wat hij op dat moment zegt.

Na 54 minuten zijn er gelukkig veel overlevenden. Helaas zijn er ook heel wat leerlingen en docenten omgekomen. Wel is het mooi dat in de nacht de overlevenden lichtjes in de lucht aansteken. Iets wat zij elk jaar doen.

Mening

Dit boek heb ik nog net niet in 54 minuten gelezen. Wat was dit een spannend en naar boek. Je leest het verhaal, net als Wonder, vanuit verschillende personages: Claire, Sylv, Autumn en Tomás. In het begin vond ik het best lastig om te begrijpen welk personage wat voor band met wie had. Er komen redelijk wat verhalen voorbij en als je dan nog niet helemaal in het verhaal zit, kan dit best verwarrend zijn. Vooral in het begin heb ik soms even wat bladzijden teruggelezen om het boek te begrijpen.

Dit verhaal is, voor zover ik weet, niet gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Maar helaas zijn dit soort incidenten wel voorgekomen. Daardoor is het een naar boek. Wel goed om thema’s als pesten en geweld bespreekbaar te maken op scholen, want de schutter in dit boek had geen leuk (school)leven.

Anna Woltz – Honderd uur nacht

Flaptekst:
Honderdduizend steden bestaan er op de wereld. En ik ben gevlucht naar de stad die over twee dagen wordt getroffen door een orkaan.

De veertienjarige Emilia ontdekt iets vreselijks over haar vader. Zonder dat iemand het weet, vliegt ze in haar eentje naar New York. Maar het appartement dat ze via internet huurde, bestaat niet. En er komt een verwoestende orkaan op de stad af. Samen met twee Amerikaanse jongens en een heldhaftig klein meisje bereidt Emilia zich voor op de storm van haar leven.”

Verhaal

Het verhaal speelt zich af in de tijd dat orkaan Sandy (2012) veel schade aanrichtte. Net ervoor is Emilia naar New York gevlucht, nadat in heel Nederland bekend is geworden dat haar vijftigjarige vader sms’jes uitwisselde met een scholiere. Op internet wordt de ene na de andere doodsbedreiging online gezet. Emilia kan dit niet aan en gaat naar Amerika. Dit doet ze zonder haar ouders in te lichten. Het appartement vindt ze via een site, maar het blijkt helaas niet te bestaan. Althans, het bestaat wel, maar wordt bewoond door een gezin.

In New York ontmoet Emilia de knappe Jim, aardige Seth en zijn lieve zusje Abby (de laatste twee wonen in het huis waarvan Emilia dacht dat zij het online had geboekt). De moeder van Seth en Abby is op werkreis en met de dreiging van de orkaan, besluiten Seth en Abby om Emilia en Jim in huis te nemen. Haar ouders proberen ondertussen Emilia naar huis te krijgen, want zij zijn ‘not amused’ wanneer ze erachter komen waar hun dochter uithangt. Door de storm kunnen zij New York niet bereiken. De jongeren moeten met elkaar zien te overleven zonder stroom. Gelukkig is er van tevoren groots ingeslagen bij de supermarkten, dus water en eten komen zij niet tekort.

Als de vliegtuigen weer veilig kunnen vliegen, moet Emilia haar ouders onder ogen komen. Boos en zenuwachtig loopt zij naar de afgesproken plek. Uiteindelijk haalt Emilia haar ouders over om waarschijnlijk in New York te gaan wonen, waar zij een nieuwe start kunnen maken.

Mening

Update 5 juni 2020: blijkbaar heb ik over dit boek geen mening geschreven in mijn blogpost. Ik kan mij herinneren dat ik het een tof boek vond om te lezen, maar ik kan deze mening niet ondersteunen met voorbeelden uit het boek.

5 Reacties

  1. juli 26, 2018 / 8:10 pm

    Gaaf hoor dat je naast je studieboeken ook zelf nog zoveel leest! Vroeger kon ik makkelijk een boek per week weglezen, maar nu met social media, tv en Netflix lukt het me niet meer goed. Je hebt me wel geïnspireerd, ik ga vanavond voor het slapen weer even lezen 🙂

    • Mevrouw Marloes
      Auteur
      juli 30, 2018 / 6:40 pm

      Ja, Netflix is af en toe fijner. Lekker verstand op nul en series kijken! In welk boek heb je gelezen? 🙂

  2. juli 27, 2018 / 11:38 pm

    Die 54 minuten is eigenlijk wel gebaseerd op waar gebeurde verhalen. Het wordt steeds meer werkelijkheid. Het onderwerp inspireert me om er een blog over te schrijven. Nu nog de tijd vinden 🙂

    • Mevrouw Marloes
      Auteur
      juli 30, 2018 / 6:39 pm

      Wel beangstigend vind ik, haha! Ben benieuwd naar je artikel. 🙂

  3. augustus 2, 2018 / 6:22 pm

    54 minutes heb ik ook gelezen een tijd geleden. Ik vond het boek ook juist zo pakkend omdat het (helaas) zo maar écht kan gebeuren. Wat ik me kan herinneren er nog van is inderdaad dat de personage’s lastig waren om uit elkaar te houden en ik die “smsjes” niet zo goed kon volgen haha. Ik lees op het moment Poot & Poes. Niet heel intellectueel haha. Ook ben ik nog steeds (al een jaar denk ik) bezig in de Blanke Masai. Erg interessant boek, en toch kom ik er maar traag doorheen. Gek hoe dat soms komt he.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.