Boekreview | Anouk, Lianne, Suzette – Zeik niet zo

Boekreview | Anouk, Lianne, Suzette - Zeik niet zo

Dit boek wilde ik al een paar jaar lezen. Net als met andere boeken kwam het er gewoon niet van. Tot ik zag dat mijn bibliotheek het boek in bezit had. Ik reserveerde Zeik niet zo van schrijfsters Anouk Kemper, Lianne Marije Sanders en Suzette Hermsen en las het vrij snel uit.

“Sommige mensen vinden het heel belangrijk dat je ‘er alles uithaalt’. Uit je dag, uit je werk, uit je talent, uit je vakantie, uit je hobby, uit je comfortzone – maakt niet uit, zolang je maar tot het gaatje gaat. Ik word al moe als ik daaraan denk. Het enige waar ik alles uit haal, is een Mona puddinkje. Met van die ribbels, ja. Manoeuvreer ik mijn lepeltje namelijk moeiteloos doorheen.”

Verhaal

Anouk, Lianne en Suzette zeiken in Zeik niet zo over alle dingen die je kunt herkennen als je een millennial bent. Millennials zijn geboren tussen ongeveer 1980 en 2000. Ze schrijven over ongeschoren benen, vakanties met de schoonfamilie, niet kunnen ontspannen, studie, werk, samenwonen; zomaar een greep uit de vele behandelde onderwerpen. Het is geen boek om serieus te nemen. Gewoon een luchtig, grappig boek. Al kaartten de vrouwen hier en daar ook serieuze onderwerpen aan, zoals het overlijden van de vader van Lianne.

Schrijfwijze

In het begin moest ik even goed in het boek komen. Ik verwachtte namelijk gewoon een aaneengesloten verhaal. Dat is echter niet zo. Het boek is opgedeeld in een voorwoord, twaalf hoofdstukken en een niet-dankwoord. In elk van die hoofdstukken komen Anouk, Lianne en Suzette elk apart aan het woord. Ze schrijven steeds korte stukjes, van maximaal twee pagina’s lang. Soms reageert de een op wat de ander heeft geschreven, waardoor er een soort eenzijdig dialoog (als dat een ding is) ontstaat. Na een paar bladzijden waardeerde ik deze korte teksten wel. Zo maakt het vrij weinig uit wanneer je stopt met lezen en kan het boek makkelijk worden weggelegd. Het is ook weer eens wat anders dan normale non-fictie.

Herkenbaar

Voor mij, geboren in 1997, waren heel veel stukken herkenbaar. Al ben ik blij dat ik nooit in een studentenhuis met minstens twintig huisgenoten heb gewoond. De enige huisgenoten die ik heb gehad zijn mijn moeder en nu mijn vriend. Af en toe lachte ik hardop om de dingen die ik las. En ik huilde hard om een stuk van Lianne. Zij schreef een brief aan haar vader die een paar jaar geleden overleed aan kanker. Heel herkenbaar waren ook de stukken over het elke dag moeten verzinnen wat ik ga eten. Wat vind ik dat moeilijk!

Eerlijk gezegd denk ik dat dit boek ook leuk is om te lezen voor eerdere generaties. Elke generatie doorloopt wel enigszins dezelfde levensfases, dus sommige stukken zijn voor iedereen herkenbaar. En anders is het natuurlijk tof om eens in de wereld te duiken van de millennials.

Beoordeling: 3,5/5

Boekreview Anouk, Lianne, Suzette Zeik niet zo

7 Reacties

  1. juni 7, 2020 / 8:13 am

    Haha, het Mona-puddinkje. Herkenbaar en ja, ik ben ook millenial;). De brief aan de overleden vader lijkt me heel heftig.

  2. juni 7, 2020 / 11:02 am

    Ik ben van 1998 en volgens mij daardoor net officieel geen millenial meer, maar ik kan me er vaak wel in herkennen. Alhoewel ik me toch ook niet helemaal thuis voel in deze groep doordat de oudste millenials ondertussen bijna veertig zijn en ik (nog maar) 21. Klinkt als een leuk boekje om te lezen, maar ik denk niet dat ik het zou missen als ik het niet lees.

    • Mevrouw Marloes
      Auteur
      juni 7, 2020 / 11:40 am

      Hahaha, ja, ik snap je wel. Denk ook niet dat je het mist als je dit boek niet leest. Het is een heel leuk boek om even tussendoor te lezen, maar er staan geen levenslessen in. Gewoon grappige ervaringen.

  3. juni 8, 2020 / 8:40 pm

    Klinkt goed, ik kom zelf uit 1992 en je hebt me nieuwsgierig gemaakt!

  4. juni 9, 2020 / 7:16 am

    Ik ben van 1991! Ben wel benieuwd naar dit boek – ik vond die eerste zin over dat je er alles uit moet halen ook al heel herkenbaar – maar ik laat het toch altijd links liggen. Heb nu ook net weer mijn leeslijst uitgebreid maar als die er doorheen is, zet ik deze er toch maar eens op 🙂

  5. juni 9, 2020 / 9:44 am

    Haha, dat fragment. Geweldig. Heb ‘m meteen op mijn leeslijst gegooid!

  6. juni 12, 2020 / 12:08 pm

    Hee, wat grappig, dit boek las ik laatst ook. Herken me wel in wat je zegt: je mist niets als je dit boek niet leest. Om eerlijk te zijn vond ik veel stukjes zó oppervlakkig. Misschien had ik er iets te hoge verwachtingen van.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.