Studeren, lesgeven en ook nog willen schrijven…
Het is alweer anderhalve maand geleden dat ik een blogpost schreef die te maken heeft met de geadopteerde kat van mijn vriend en mij. In de vorige post konden jullie lezen hoe het nu met Sultana gaat, al kan ik binnenkort misschien nog een nieuwe update geven.
Oh, man, wat heb ik het de laatste tijd druk. Ik zit in de laatste fase van mijn studie en tegelijkertijd is het schooljaar bijna afgerond. Dit betekent dat ik naast opdrachten van mijn studie ook verdrink in het nakijkwerk. Het betekende dat ik af en toe geen energie meer had om te bloggen. Mijn knieblessure (die gelukkig over is!!!) hielp ook niet echt mee. Ik kon niet echt sporten, waardoor ik met veel stress bleef lopen. Maar wat zorgde dan voor al die stress?
Ik ben gek op dieren. Niet heel raar dat ik als klein meisje samen met een vriendin een jaar vrijwilligerswerk deed bij een kinderboerderij. Op een gegeven moment stopten wij hiermee, want we werden als een soort slaven behandeld en moesten al het werk doen, terwijl de mensen van de kinderboerderij koffie zaten te drinken.
Zaterdag sprak ik met Daphne af om te lunchen en avondeten in de stad Den Bosch. Deze stad lag op ongeveer een uur reizen voor ons allebei, bijna in het midden. We spraken elkaar al langer via Instagram, maar door de drukte van onze studies (zij studeerde in januari af, ik ben nu druk bezig) en banen, lukte het ons niet om af te spreken. Tot afgelopen weekend dus.
Een week geleden kocht ik een zak Elstarappels bij de winkel die claimt het beste fruit te hebben. Helaas waren de appels voor de tweede keer op rij helemaal niet lekker: overal zaten plekken die de appels broos maakten. Aangezien ik het zonde vond om de appels weg te gooien, daagde ik mijzelf uit en kwam het idee om voor het eerst zelf appelmoes te maken. Mijn moeder maakte dit vroeger ook vaak zelf en ik kon er echt bakken van eten. Dit recept is het label bijna niet waard, omdat het supersimpel is om appelmoes te maken.